Hujan di Jendela

 

Siang itu Kota Lama menyesatkanku

Langkah melambat jiwa merindu

Tak ku temui tawa pada pintu-pintu Lawang Sewu

Ku cari sungging senyummu pada langit

Yang menebar awan nimbus berkejaran

Tak ku dengar kelakar pada dinginnya Ungaran

Aku Sepi

 

Rindu ini menjajah jauh menujumu

Daun yang jatuh seumpama rapuh

Hatiku rindu seluruh

Hanya padamu

Duhai separuh jiwaku

 

Kota Lama-Semarang, LH: 29 Juli 2020